استاندارد 0.5 مک فارلند برای تخمین کدورت و میزان باکتری معلق در مایعات استفاده میشود. روش تهیه استاندارد مک فارلند از طریق مخلوط کردن کلرید باریوم 1% (BaCl
2) و اسید سولفوریک 1% (H
2SO
4) است. با تنظیم حجم این دو معرف میتوان استانداردهایی با درجات مختلف کدورت تهیه کرد تا چندین غلظت مختلف از باکتری را نشان دهد. از این ماده جهت یک ماده رفرنس در آزمایشگاه ها و مراکز بیوشیمی جهت تنظیم و اصلاح کدورت سوسپانسیون مایع باکتری در ویال یا لوله استفاده میشود. این امر منجر به اطمینان از شمارش باکتری در محدوه های مشخص میشود که باعث کمک به استانداردسازی تست های میکروبی می گردد.
استاندارد مک فارلند را میتوان با غلظتهای متفاوتی از غلظت 0.5 تا 4 تهیه کرد و بسته به غلظت، تراکم تعداد سلولها متفاوت است. با این حال، رایج ترین غلظت مورد استفاده برای آزمایش حساسیت ضد میکروبی و آزمایش عملکرد محیط کشت معمولاً با استاندارد 0.5 مک فارلند در آزمایشگاه های میکروبیولوژیکی انجام می شود.
این کار با تطبیق کدورت استاندارد مک فارلند با نمونه محلول مورد آزمایش انجام میشود. بنابراین مهم است که همیشه استاندارد مک فارلند را قبل از شروع مخلوط کنید. سپس استاندارد را میتوان از نظر بصری با سوسپانسیون باکتری در سالین استریل مقایسه کرد. اگر سوسپانسیون باکتریایی خیلی کدر باشد، میتوان آن را با رقیق کننده بیشتری رقیق کرد. اگر سوسپانسیون به اندازه کافی کدر نباشد، میتوان باکتری های بیشتری را اضافه کرد.
خرید استاندارد 0.5 مک فارلند

سوسپانسيون 0.5 مک فارلند در لولههایی با اندازه شبیه به لولههایی سوسپانسيون باکتريايی نگهداری شوند. سپس درب لولههای محکم بسته شوند و در دماي اتاق و در تاريکي نگهداري شوند. این استاندارد قبل از هربار استفاده بايد با ورتکس مکانيکی همزده شود. باید در دمای ۴ تا ۲۵ درجه سانتی گراد نگهداری شود و دور از نور باشد. همچینین باید در وضعیت عمودی قرار بگیرند. با نگهداری در این شرایط از تاریخ تولید ۱۲ هفته ماندگاری دارند.
کاربردها
- در روش تست حساسیت ضد میکروبی
- کنترل کیفیت برای بررسی و تنظیم تراکم سوسپانسیون باکتریایی
- برای تنظیم کدورت سوسپانسیون مایع باکتری در ویال یا لوله در آزمایشگاه میکروبیولوژی
محدودیت های استانداردهای مک فارلند
- در مورد رسانههای رنگی، ممکن است کنتراست مناسبی با استانداردهای معادل مک فارلند با وقوع نتایج نادرست یا تراکمهای نادرست ایجاد نکند.
- کشتهای قدیمی تر (بیش از 24 ساعت) سوسپانسیونهای باکتریایی ممکن است با تعداد باکتری های مورد انتظار مقایسه نشوند.
- استانداردهای مک فارلند توسط تجزیه و تحلیل اسپکتروفتومتر تنظیم شده است. استفاده از هر ابزار دقیق دیگری ممکن است نتایج قابل اعتمادی را در طول فرآیند آزمایش به همراه نداشته باشد.
- در حین استفاده از استاندارد لاتکس، لولههای تعلیق باید به اندازه لوله استاندارد لاتکس مک فارلند باشد.
- در طول زمان ذخیره سازی، قرار گرفتن در معرض استاندارد مک فارلند در برابر نور میتواند بر اندازه گیری کدورت تأثیر بگذارد.
روش استفاده
- استاندارد کدورت معادل مک فارلند به آرامی معکوس شود تا میکروذرات پلی استایرن کاملاً معلق شوند.
- کدورت یک کشت براث در حال رشد فعال یا یک سوسپانسیون باکتریایی تهیه شده از یک کشت 18-24 ساعته با استاندارد مک فارلند مناسب مقایسه شود. (توجه: لوله های تعلیق باکتریایی باید قطری مشابه استاندارد کدورت معادل مک فارلند داشته باشند).
- برای مقایسه بصری، از نور کافی استفاده شود و لولههای در مقابل کارت سفید با خطوط سیاه متضاد خوانده شود.
- محو یا اعوجاج مساوی خطوط سیاه نشان دهنده تطابق کدورت است.
- میکروذرات پلی استایرن با بار الکتریکی در یک بافر مخصوص معلق هستند.
نشانه های زوال محصول
اگر (۱) شواهدی از کم آبی وجود دارد، (۲) محصول آلوده است، (3) رنگ آن تغییر کرده است، (۴) تاریخ انقضا گذشته است، یا (۵) موارد دیگری وجود دارد، این محصول نباید استفاده شود.
کنترل کیفیت
- در زمان تهیه استانداردها چگالی نوری استاندارد
- مک فارلند در طول موج 625 نانومتر بررسی و نتایج ثبت شود. محدوده قابل قبول برای استاندارد مک فارلند 0.5 0.08 تا 0.10 است. برای استانداردهای غیر از 0.5، محدوده های قابل قبولی را در داخل ایجاد کنید.
بررسیهای اضافی درمورد استاندارد نیم مک فارلند
- استانداردهای در حال استفاده با هر بار استفاده برای شواهد قابل مشاهده از انباشتگی بررسی شود و به طور دورهای استاندارد در حال استفاده با استانداردی که استفاده نشده است مقایسه شود. اگر انباشتگی آشکار است، استاندارد را دور بیندازید.
- استانداردها برای هرگونه شواهد تبخیر بررسی شود. این را میتوان با کشیدن یک خط بر روی لوله در منیسک زمانی که لولهها پر می شود انجام داد. افت سطح مایع زیر این خط نشان میدهد که تبخیر رخ داده است. اگر تبخیر مشهود است، استاندارد دور ریخته شود.
- چگالی نوری یک استاندارد معرف (که استفاده نشده است) در 3 ماه بررسی شود تا مطمئن شد که چگالی نوری لات هنوز در محدوده کنترل است. در صورت وجود محدودیتهای کنترلی، عمر مفید لات را میتوان برای یک ماه دیگر تمدید کرد.
- بررسی چگالی نوری هر ماه تکرار شود. اگر در محدوده کنترل باشد، عمر مفید را میتوان برای یک ماه دیگر تا 12 ماه افزایش داد.
یک پروتکل برای تهیه کدورت استاندارد 0.5 مک فارلند
مواد لازم برای تهیه کدورت استاندارد نیم مک فارلند
تجهیزات و مصرفیهای آزمایشگاهی برای تهیه کدورت استاندارد نیم مک فارلند
- بالن ژوژه در حجمهای مختلف (بهتر است 100 میلیلیتری وجود داشته باشد)
- ترازو با دقت 0.001
- لوله آزمایش شیشهای در پیچ دار
- اسپکتروفتومتر
- مزور
- ورتکس
پروتکل مرحله به مرحله تهیه استاندارد نیم مک فارلند
- ابتدا 0.5 میلی لیتر از محلول آبی باریم کلرید با غلظت 0.048 مولار را با 99.5 میلی لیتر محلول سولفوریک اسید 0.18 مولار (به عبارت دیگر محلول 1% V/V) به خوبی ترکیب میکنیم تا سوسپانسیونی یکنواخت تشکیل شود.
- چگالی نوری سوسپانسیون سولفات باریم را در طول موج 625 نانومتر با طیف سنج UV-VIS اندازه گیری میکنیم. جذب استاندارد نیم مک فارلند به طور معمول، باید عددی بین 0.08 تا 0.13 باشد.
- سوسپانسیون سولفات باریم اگر شرایط لازم را داشت، در لولههای در پیچ دار شیشهای به حجم حدودی 5 میلی لیتر بریزید و نگه داری کنید (الیکوت کردن سوسپانسیون).
- هر بار که خواستید استفاه کنید، باید ابتدا یک ورتکس شدید انجام دهید و سپس مجدا جذب را در طول موج 625 نانومتر اندازه گیری کنید؛ در صورت تطابق با استاندارد، استفاده کنید، در غیر این صورت از محلول جدیدی استفاده نمایید.
همچنین این نکته را در نظر داشته باشید که اگر بعد از گذشت مدت زمان طولانی، درون محلول ذرات بزرگی تشکیل شده باشد، دیگر آن محلول قابل استفاده نخواهد بود.
نحوه تهیه مواد و تجهیزات لازم برای استاندارد نیم مک فارلند
در صورت تمایل میتوانید تمامی این مواد و تجهیزات را از تمادکالا تهیه بفرمایید و خودتان استاندارد نیم مک فارلند را در آزمایشگاه تهیه کنید. در غیر اینصورت، میتوانید به صورت آماده این استاندارد را از فروشگاه اینترنتی تمادکالا تهیه کنید.